شنبه 87 آبان 4 , ساعت 10:52 صبح
قرآن کریم از روز قیامت به اسامی مختلفی یاد می کند و در هر یک وجهی از وجوه آن را بیان می کند. پاره ای از این اسامی بدین قرار است :
الف ـ یوم القیامة : این کلمه که 170 بار در قرآن آمده ، مصدر است به معنای برخاستن. آن روز ، روزی است که انسان ها از قبر برمی خیزند و ممکن است قیامت به این معنا باشد که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پا می ایستند :
یوم یقوم النّاس لربّ العالمین (مطففین آیه 6 )
روزی که مردم برای پروردگار جهانیان به پا می خیزند.
ب ـ یوم الجمع : روزی که همه مردم از اول تا آخر همه در یک صحنه جمع می شوند. شاید دلیل آن این باشد که اعمال هر انسانی بر زندگی سایر آدمیان در طول تاریخ تأثیر دارد و محاسبه اعمال بدون حضور همگانی به انجام نمی رسد :
قل انّ الاوّلین والاخرین * لمجموعون الی میقات یوم معلوم (واقعه آیه 50 ـ 49 )
بگو: در حقیقت ، اوّلین و آخرین ، قطعاً همه در موعد روزی معلوم گرد آورده شوند.
ج ـ یوم البعث ( روز برانگیخته شدن )
د ـ یوم الخروج ( روزی که آدمیان از قبرها خارج می شوند )
هـ ـ یوم الحسرة : حسرت به معنای اندوه و غم برای چیز از دست رفته است ، شاید قیامت به این معنا روز حسرت است که کافران برای از دست دادن سعادت جاودانه و دیگران برای پاره ای قصور و کوتاهی های خود و در نتیجه بر از دست دادن درجات والاتر حسرت می خورند.
و انذرهم یوم الحسرة اذ قضی الامر و هم فی غفلة و هم لایؤمنون (مریم آیه 39 )
و ـ یوم الفصل : فصل ، جدا کردن دو چیز از یک دیگر است ، قیامت روزی است که حق و باطل آشکار شده از هم جدا می شوند ، زیرا در دنیا ، باطل گاهی صورت حقّ به خود می گیرد و یا میان پرهیزگاران و مجرمان فاصله می افتد :
و امتازوا الیوم ایّها المجرمون( یس آیه 59 ) و ای گناه کاران ، امروز از بی گناهان جدا شوید.
ز ـ یوم الازفه : یعنی روز بسیار نزدیک ، در آیات متعددی به نزدیک بودن قیامت هشدار داده شده است :
و انذرهم یوم الازفة ، اذالقلوب لدی الحناجر کاظمین( غافر آیه 18 ) و آن ها را از آن روزِ قریب الوقوع بترسان ، آن گاه که جان ها به گلوگاه می رسد در حالی که اندوه خود را فرو می خورند.
اقترب للّناس حسابهم و هم فی غفلة معرضون (انبیاء آیه 1)
زمان حسابرسی مردم نزدیک شد در حالی که آنها هنوز در بی خبری به سر برده و با هم نزاع می کنند.
ح ـ یوم الحساب : روزی که به محاسبه اعمال آدمی پرداخته می شود :
انّ الّذین یضلّون عن سبیل الله لهم عذاب شدید بما نسوا یوم الحساب (ص آیه 26 ) در حقیقت کسانی که از راه خدا به در می روند ، به سزای آن که روز حساب را فراموش کرده اند ، عذابی سخت خواهند داشت!
ط ـ یوم التلاق : یعنی روز ملاقات ، قیامت روزی است که همه ی خلایق ، یا خالق و مخلوق ، یا انسان و عملش ، یا اهل آسمان و زمین یک دیگر را ملاقات می کنند. وجه دوم را آیاتی تأیید می کند که لقای پروردگار را در قیامت مطرح می کند.
ی ـ یوم التناد : یعنی روز ندا ، روزی که اهل عذاب یک دیگر را ندا می کنند یا اهل عذاب و اهل سعادت یک دیگر را ندا می کنند.
ک ـ یوم الاخر : قیامت مانند دنیا دوره ای از زندگی است ، اما بر خلاف آن کوتاه و پایان پذیر نیست.
دیگر از اسامی قیامت ، یوم الخلود (روز جاودانگی) یوم الوعید (روز تهدید) یوم التغابن (روز مغبون کردن یک دیگر ) یوم الدین (روز جزا) الدار القرار (سرای پایدار) و... است.
الف ـ یوم القیامة : این کلمه که 170 بار در قرآن آمده ، مصدر است به معنای برخاستن. آن روز ، روزی است که انسان ها از قبر برمی خیزند و ممکن است قیامت به این معنا باشد که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پا می ایستند :
یوم یقوم النّاس لربّ العالمین (مطففین آیه 6 )
روزی که مردم برای پروردگار جهانیان به پا می خیزند.
ب ـ یوم الجمع : روزی که همه مردم از اول تا آخر همه در یک صحنه جمع می شوند. شاید دلیل آن این باشد که اعمال هر انسانی بر زندگی سایر آدمیان در طول تاریخ تأثیر دارد و محاسبه اعمال بدون حضور همگانی به انجام نمی رسد :
قل انّ الاوّلین والاخرین * لمجموعون الی میقات یوم معلوم (واقعه آیه 50 ـ 49 )
بگو: در حقیقت ، اوّلین و آخرین ، قطعاً همه در موعد روزی معلوم گرد آورده شوند.
ج ـ یوم البعث ( روز برانگیخته شدن )
د ـ یوم الخروج ( روزی که آدمیان از قبرها خارج می شوند )
هـ ـ یوم الحسرة : حسرت به معنای اندوه و غم برای چیز از دست رفته است ، شاید قیامت به این معنا روز حسرت است که کافران برای از دست دادن سعادت جاودانه و دیگران برای پاره ای قصور و کوتاهی های خود و در نتیجه بر از دست دادن درجات والاتر حسرت می خورند.
و انذرهم یوم الحسرة اذ قضی الامر و هم فی غفلة و هم لایؤمنون (مریم آیه 39 )
و ـ یوم الفصل : فصل ، جدا کردن دو چیز از یک دیگر است ، قیامت روزی است که حق و باطل آشکار شده از هم جدا می شوند ، زیرا در دنیا ، باطل گاهی صورت حقّ به خود می گیرد و یا میان پرهیزگاران و مجرمان فاصله می افتد :
و امتازوا الیوم ایّها المجرمون( یس آیه 59 ) و ای گناه کاران ، امروز از بی گناهان جدا شوید.
ز ـ یوم الازفه : یعنی روز بسیار نزدیک ، در آیات متعددی به نزدیک بودن قیامت هشدار داده شده است :
و انذرهم یوم الازفة ، اذالقلوب لدی الحناجر کاظمین( غافر آیه 18 ) و آن ها را از آن روزِ قریب الوقوع بترسان ، آن گاه که جان ها به گلوگاه می رسد در حالی که اندوه خود را فرو می خورند.
اقترب للّناس حسابهم و هم فی غفلة معرضون (انبیاء آیه 1)
زمان حسابرسی مردم نزدیک شد در حالی که آنها هنوز در بی خبری به سر برده و با هم نزاع می کنند.
ح ـ یوم الحساب : روزی که به محاسبه اعمال آدمی پرداخته می شود :
انّ الّذین یضلّون عن سبیل الله لهم عذاب شدید بما نسوا یوم الحساب (ص آیه 26 ) در حقیقت کسانی که از راه خدا به در می روند ، به سزای آن که روز حساب را فراموش کرده اند ، عذابی سخت خواهند داشت!
ط ـ یوم التلاق : یعنی روز ملاقات ، قیامت روزی است که همه ی خلایق ، یا خالق و مخلوق ، یا انسان و عملش ، یا اهل آسمان و زمین یک دیگر را ملاقات می کنند. وجه دوم را آیاتی تأیید می کند که لقای پروردگار را در قیامت مطرح می کند.
ی ـ یوم التناد : یعنی روز ندا ، روزی که اهل عذاب یک دیگر را ندا می کنند یا اهل عذاب و اهل سعادت یک دیگر را ندا می کنند.
ک ـ یوم الاخر : قیامت مانند دنیا دوره ای از زندگی است ، اما بر خلاف آن کوتاه و پایان پذیر نیست.
دیگر از اسامی قیامت ، یوم الخلود (روز جاودانگی) یوم الوعید (روز تهدید) یوم التغابن (روز مغبون کردن یک دیگر ) یوم الدین (روز جزا) الدار القرار (سرای پایدار) و... است.
نوشته شده توسط جواد قاسم آبادی | نظرات دیگران [ نظر]
